The Bitter Tears en Boutros Bubba

The Bitter Tears uit Chicago, Illinois. Een band die lyrische drankliederen, acid country en nepdiamanten bravoure uit haar poriën zweet, aangelengd met demente marriachi en (ja toch!) uitermate geslepen arrangementen. Het is Kurt Weill in een groggy paringsdans met de Herb Albert & The Tijuana Brass, onder auspiciën van het rottende lijk van Jim Reeves. Nocturnisch-etherische zangkoortjes, verroeste tuba’s en gesjochten cellopartijen zwerven over het geheel als stofdronken geesten door de Grand Ole Opry. “Your liver knows when you’ve written a good song.” The Bitter Tears zijn een verbazingwekkende band in de enige ware betekenis van het woord – ongemakkelijk, meeslepend, magisch, tragisch.

Dit is hun enige Nederlandse optreden van de huidige toer door Europa. Een zekere sletterig-burleske, hallucinogene live-reputatie is ze inmiddels al vooruitgezeild. Ik zou zeggen dat een en ander zeker niet te missen is. Een tweede band als deze is namelijk niet te vinden – in de heel verste verte niet.

Boutros Bubba bestaat sinds 2006 als drietal en daarvoor al enkele jaren als tweetal. Ze maken stevige noiserock met invloeden van US Maple, The Jesus Lizard en Deerhoof, brachten eerder dit jaar hun debuut uit en hebben net een tour door Schotland en Engeland achter de rug. Om te bewijzen dat ze desalniettemin nog steeds Jenny from the Block zijn, spelen ze donderdag voorafgaand aan The Bitter Tears om uw gehoorvliezen te voorzien van een fijne hoeveelheid absurdistische rock.