Madame P, Lukas Simonis, Rinus van Alebeek

Experimentele concertavond bij WILLIE.

Madame P is de Italiaanse Patrizia Oliva. Oliva’s live sets zijn gebaseerd op haar vocale technieken: ze experimenteert met haar stem die, gesampled in realtime, gevoerd wordt door een aantal effecten met behulp van contactmicrofoons en een heleboel elektronische apparaten. Madame P vindt zichzelf: ‘een soort van a capella met blues en noisepop invloeden’. Patrizia Oliva was mede oprichter en lid van van de all female band Allun. Ook was ze lid van ‘Rosas y Tulipanes’, een duo samen met Luca Pagani, gitarist van de alternatieve rockband ‘Viclarsen’. Nog maar kort geleden startte ze samenwerkingen met Luca Sigurt in het experimentele project ‘Macaya’ en met Tommaso Rolando en Marco Ravera in het impro/jazz combo ‘Toba’. Na een aantal zelf uitgegeven EP’s en een lange serie succesvolle concerten werd ze al gauw één van de meest veelbelovende vrouwelijke Italiaanse acts. Haar officiele debuut-album werd uitgebracht in Duitsland door Cold Coffeine Addict in November 2005. Haar noise samenwerking met ‘the Afeman’ aka Andrea Marutt werd in april 2006 uitgebracht op Afe Records.

Hoe Rinus van Alebeek na tien jaar uit literair Nederland verdween heeft hij onlangs beschreven in zijn blop: vanalebeek.blogspot.com.Aan het begin van deze eeuw ontmoette hij Zan Hoffman in Barcelona. Van Alebeek maakte al een paar jaren opnamen met zijn walkman, maar wist nog niets van het bestaan van een uitgebreid hometape-circuit, of van cassettes die in kleine oplage verschenen, van noise als omschrijving van een muzieksoort, van de ontelbare eenpersoonslabels, laat staan van de mogelijkheid een optreden bij te wonen. De samenwerking met Zan, een daaropvolgend drie maanden durend bezoek aan de Verenigde Staten in 2001, de ontmoeting aldaar met Jeff Surak, een andere hometapegigant van het eerste uur, versnelden zijn ontwikkeling als… ja als wat…over de juiste omschrijving van deze muziekrichting wordt nog steeds gedebatteerd. Van Alebeek ziet zelf zijn klankcollagerende bezigheid als een onlosmakelijk onderdeel van zijn literaire werk. Sinds het jaar 2000 zijn er diverse fases in zijn ontwikkeling te onderscheiden, van de onderzoekende, de samenwerkende, de thuisproducerende, via de optredende, naar de huidige status die hij in korte tijd in Berlijn heeft verworven, als programmeur bij Salon Bruit en als initiator van de Tape Only avonden die met grote regelmaat in steeds wisselende clubs, bars en galeries en met wisselende samenstellingen plaatsvinden. Zie ook salonbruit.blogspot.com.

Lukas Simonis is een muzikale duizendpoot uit Rotterdam. Hij was al eerder bij WILLIE tijdens het ~DIF festival dit jaar (zie archief). Toen trad hij op in de roemruchte formatie Coolhaven, nu komt hij zijn solo cd ‘Stots’ presenteren. Met zijn wortels in industriële muziek en noise rock maakte Simonis in de tachtiger jaren deel uit van groepen als Dull Schicksal, Trespassers W en Morzelpronk. Hij koos later voor experimentelere paden, gebruik makend van allerlei digitale effecten en gevonden objecten. Tegenwoordig houdt hij zich bezig met verschillende projecten zoals AA Kismet (met Bob Drake), Vril (met Drake & Cutler), duo met Pierre Bastien (ook al eens eerder bij WILLIE, zie archief), Pausa en Kodi, duo met Anne La Berge, Coolhaven natuurlijk (met Peter Fengler en Hajo Doorn), etc. ‘Stots’ bevat 16 korte, avantgardistische tracks die het midden houden tussen song en collage, gebruik makend van o.a. gitaar en gevonden geluiden. ‘Stots’ is – net als elke live performance van Lukas Simonis – altijd inventief en een prachtig schouwspel voor de oren en de ogen.