A matter of perception

Tentoonstelling in Kunstenlab: A matter of perception
Reality is a matter of perception / perception is reality.
Matthias König en Kim Hospers.

In de huidige tijd van media en multi-media word je dagelijks bestookt met duizenden beelden. Al scrollend over een Facebookpagina zie je een willekeur aan foto’s en advertenties; wat of wie is hier nog de rode draad?
Vergelijk de films en tv programma’s van 20 jaar geleden met die van nu en alles van toen ziet er traag en gedateerd uit. Middels korte flitsen worden we nu passief van het ene beeld in een ander gelokt met een haast stroboscopische snelheid.

In de tentoonstelling in het Kunstenlab zijn de schijnbaar tegengestelde werelden van Kim Hospers en Matthias König te zien. Rode draad hier is de dubbelzinnigheid van het kanaliseren en sturen (door middel van aantrekken en afstoten) van de perceptie.
De werken van beide kunstenaars zijn onmiskenbaar onderdeel van de snelheid en techniek van deze tijd, maar refereren paradoxaal genoeg ook aan verdieping en verstilling.

Letterlijk wordt de verstilling soms doorbroken door het aanwezige geluid. Het gevoel dat de kunstwerken oproept, is tegenstrijdig: van rust naar een dreigende beweging, van harde realiteit naar een transcendente staat, van verstilling naar een haast psychotisch overkill.

Kim Hospers
De series kleinere tekeningen ‘Channels’ van Kim Hospers overweldigen de toeschouwer; ze lijken haast zappend aan ons voorbij te trekken. Alles in één keer bevatten is hier onmogelijk. De kijker wordt gedwongen zelf keuzes te maken en associatief nieuwe verhalen en onderlinge verbanden te zoeken en te zoeken. De toeschouwer zelf is voor een groot gedeelte verantwoordelijk voor het verder kleuren. De kunstenaar zit daar tussenin als een extra station, of soms ook beeldruis. Kim genereert extra context, laat dingen weg of mengt het met pure fictie. Dat is het spel waar de beleving van de werkelijkheid (als er überhaupt sprake kan zijn van een objectieve werkelijkheid) plaatsvindt.

Het werk van Kim kan in totaliteit gezien worden als een soort eigen iconografie van een cultus waarbij het vinden en ondergaan van vermaak één van de belangrijkste uitgangspunten is. Dit, samen met de interpretatie van waarneming en hoe zich dit verhoudt met de beleving van de werkelijkheid. “Please Bless US with the Illumination of True Entertainment!”: De enige manier om de nutteloosheid van het bestaan enige glans te geven, is door middel van vermaak; iedereen moet zich zoveel mogelijk onderdompelen in de stroom van het visuele geweld en dit ondergaan.

Mattias König
De installatie van Matthias König is een symbiose van sculptuur, installatie en muziek. Ruimte en tijd worden een video-loop waar de toeschouwer in rond dwaalt; pas na enige tijd is er besef van herkenning, herhaling en maakt de kijker zijn eigen verwachtingspatroon en loop. Beslissingen om te kijken, geluiden en bewegingen te accepteren en alleen waar te nemen vanuit een ooghoek of helemaal te negeren, creëren een besef van eigen ruimte en reflectie. In de objecten komen vorm en geluid samen en functioneren afhankelijk van elkaar. Deze onvoorziene interacties dienen om de eigenschappen van muziek –klank, ritme, dynamiek, timbre en het vlugge, niet stoffelijke – tastbaar te maken en in beeld te brengen.

Door de vluchtigheid van tijd zelf centraal te stellen, en deze als het ware in het oneindige uit te rekken, creëert Matthias een situatie waar het onvoorziene constant voor verandering zorgt. De installatie van Matthias is speciaal voor de ruimte van het Kunstenlab ontwikkeld en uitgevoerd. De vervreemdende verstilling in de tekeningen van Kim wordt aangevuld en overgenomen door de beweging en geluid van de werken van Matthias. Er ontstaat een ambigue ruimte die zich onmiddellijk – zintuigelijk – opent om door de kijker verkend te worden. Een ruimte waarin perceptie, tijd en tijdsverspringing een belangrijke rol spelen.